حسنبن نعیم نقل مىکند که: امام صادق علیهالسلام از من پرسیدند: آیا برادرانت را دوست دارى؟ عرض کردم: بلى.
فرمودند: آیا به فقرایشان نفع مىرسانى؟ عرض کردم: بلى!
فرمودند: آیا آنها را به منزل خود دعوت مىکنى؟ عرض کردم: بلى؛ غذایى نمىخورم مگر این که دو سه نفر از مؤمنین با من باشند.
فرمودند: آگاه باش! که فضل و بخشش و خیر و برکت آنها از فضل و بخشش تو بیشتر است، چون آنها وقتى به منزل تو وارد مىشوند، موجب بخشش گناه تو و خانوادهات مىگردند و زمانى که از منزل تو بیرون مىروند، گناه تو و خانوادهات هم خارج مىشود.
پی‌نوشت
1. بحارالانوار، ج 74، ص375. به نقل از: برگ‌هاى زرین (داستان‌هایى از سیره ائمه معصومین علیهم‌السلام)، محمود اکبرى، ص19.
